Mijn verhaal, achteraf terug kijken naar mijn belevenis van het krijgen van pleegkinderen
Voorbereiding:
Mijn ouders hebben mij zo goed mogelijk voorbereid hier was echter niet veel tijd voor want we kregen een crisisplaatsing. Ik heb mezelf niet echt kunnen voorbereiden ik was op het moment van plaatsing acht jaar. De komst van de pleegkinderen is met mij overlegd. En als iemand een huis nodig heeft zeg je als acht jarige geen nee. Wanneer ik vragen had kon ik naar mijn ouders verder had ik niet echt iemand aan wie ik vragen kon stellen over pleegzorg of hoe een plaatsing normaal verliep. Ik heb verder geen begeleiding gekregen vanuit een instelling of iets anders.
Tips voor ouders:
- Zorg dat er eigen kamers zijn en dat iedereen zijn eigen kamer houdt.
- Houd de structuur vast
- Plan qualitytime in voor eigen kinderen
- Houd de structuur aan die je eerst had
Tips voor andere kinderen:
- Niet elk pleegkind mag/heeft de tijd gehad om zijn/haar speelgoed mee te nemen, als je een speelgoed of een knuffel niet wilt delen geef dit dan van te voren aan (of op het moment dat je denkt dit wil ik niet) aan je ouders en houd deze bijvoorbeeld op je kamer.
- Ga gewoon bij je vrienden spelen van school en voel je niet verplicht om thuis te blijven
- Stel al je vragen aan familie of vrienden, het is goed om uitleg te vragen
Tips voor het werkveld:
- Geef de eigen kinderen een plaats/plek om hun ervaringen te delen en vragen te stellen ook al wordt er misschien alleen nog maar gesproken over het opvangen van een pleegkind
- Geef ons een cursus over het vlak waarvoor het pleegkind bij ons komt. Bijvoorbeeld hoe is het om verslaafde ouders te hebben. Of een cursus wat pleegzorg is en wat dat inhoudt, hoe ga je met een nieuw iemand in je gezin om/handvatten voor elk kind creëren.
Komst:
In het begin wist ik niets van de pleegkinderen alleen dat ze familie waren en een plek nodig hadden om te kunnen zijn. Ik had graag meer willen weten van hun achtergrond, hoe oud zij/hij was en of zij/hij naar school ging, wanneer zij/hij zou komen. Ook had ik in het begin eigenlijk al willen weten dat ze in therapie zouden gaan en dat mijn ouders dan mee moesten met haar/hem. In het begin gaven mijn ouders ineens heel veel aandacht aan de pleegkinderen er moest natuurlijk van alles geregeld worden maar dat ze zoveel ineens weg zouden zijn had ik niet verwacht. Ik had graag gehad dat ik ergens mijn verhaal had kunnen vertellen. Ik denk ook dat het goed is om zelfs bij een crisisplaatsing eerst een dag te hebben om kennis te maken, misschien door middel van een spel. Maar alles in een keer delen met iemand die je nog niet kent is best moeilijk. Ik herinner me niet meer alles van de komst wel herinner ik me dat ze zich anders gedragen als mijn eigen broers en zussen. Achteraf gezien is dit logisch maar als kind van acht jaar is dit best raar.
In dit stukje geeft de geïnterviewde antwoord op de vragen.
Wat zou je liever anders gezien hebben?
Dat er begeleiding voor mij was geweest, ik had geen kennis, geen ervaring en ik had graag feedback gekregen van een begeleider over of wat ik meemaakte normaal was en hoe ik ermee om kon gaan. Ik wilde dat de begeleiders die voor het pleegkind kwamen ook echte interesse/ waardering naar mij hadden. Ik wilde meer betrokken worden, ik had meer willen delen vanuit mij.
Wat zou je als tips/feedback/opletpunten willen geven aan beginnende pleegouders?
Tip: als het mogelijk is pleegkinderen ergens heen brengen (leuk plekje) dit doen om een vaste gezinsavond of moment als eigen gezin te hebben. Ook een vaste gezinsavond/moment met de pleegkinderen erbij.
Tip: wees goed voorbereid: hebben we de ruimte, zo niet plaats dan eigen kinderen op een kamer samen, ze kennen elkaar al dit kan anders groeien dat je bijvoorbeeld liever je kamer deelt met het pleegkind maar dat moet je dan zien.
Tip: het is handig als je niet dezelfde leeftijd hebt als het pleegkind zodat je niet ook ineens naast je familie ook je klas en klasgenoten/vrienden hoeft te delen.
Tip: neem de tijd en energie om je kind en pleegkind aan elkaar te laten wennen en elkaar te leren kennen.
Wat zou je als tips/feedback/opletpunten willen geven aan mensen die erover nadenken?
Kijk of je ruimte hebt in je huis en agenda, pleegkinderen kosten tijd, wees bewuster bezig met eigen kinderen vaste momenten en spontaan vragen hoe het gaat,denk over de leeftijd na, wat je wel of niet wilt leeftijd dichtbij elkaar of juist niet ben ik goed met baby’s of met schoolleeftijd, goed met eigen kinderen afstemmen (betrekken) willen ze dit ook zo ja een jonger of oudere pleegbroer/zus?
Denk goed na van te voren of je crisis, weekend/vakantie of langdurig pleegzorg wilt en kunt doen. Denk ook na of crisis mag veranderen in langdurig pleegzorg. Geen overhaaste beslissingen.
Wat wilt u de werknemers en de jeugdinstellingen die gaan over pleegzorg mee geven?
Eigen kinderen willen er graag zijn voor de pleegkinderen maar willen ook wel eens mopperen. Dit moet geen effect hebben op de begeleiding. Eigen kinderen moeten ook aan het werk kunnen in het werkveld. (Gebruik juist de ervaringsdeskundigen om de zorg beter te maken) Bied een cursus aan op elk moment als er vraag naar is bijvoorbeeld over verslaving. Ik denk dat door meer op te letten en meer aandacht te besteden aan de eigen kinderen voor, tijdens en na een plaatsing een plaatsing meer kans van slagen heeft en de kans vergroot om nog een pleegkind op te vangen.